تحلیل غنایی رمان «شب های تهران» بر اساس نظریه جاناتان کالر

پژوهش درباره رمان و داستان غنایی به عنوان زیر مجموعه­ای از ادبیات غنایی، یکی از زمینه­های مطالعاتی نوین در نقد داستان محسوب می­شود که تاریخچه آن به دهه­های اخیر بازمی­گردد. برای نخستین بار آیلین بالدشویلر در مقاله­ای در سال ۱۹۶۹ از عنوان داستان غنایی برای تعدادی از داستان­هایی که واجد ویژگی­های غنایی بودند، استفاده کرد؛ از آن پس، پژوهشگران برجسته­ای چون رالف فریمن و جاناتان کالر، افق­های دید این نوع مطالعه را گسترش دادند و بر غنای آن افزودند؛ در نتیجه امروزه معیارهای دقیق­تر و علمی­تری برای شناسایی و تحلیل آثار داستانی غنایی وجود دارد. مقاله پیش­رو، به دنبال بررسی و تحلیل رمان شب­های تهران از غزاله علیزاده  برمبنای نظریه  غنایی جاناتان کالر است. جاناتان کالر هر متن غنایی را چه نوع نثر چه شعر، تنها بر اساس یک شاخصه اصلی غنایی می­شمارد و آن عنصر عاطفه است و برای این شاخص اصلی، پنج زیرشاخه و مصداق قائل است. در  مطالعه حاضر، این سوال مطرح است که وجود چه عناصر و مولفه­هایی در این اثر  باعث شده که یک رمان مدرن غنایی محسوب شود. نتایج حاکی از آن است که می­توان شب­های تهران  را یکی از بهترین نمونه­های رمان غنایی محسوب کرد؛ زیرا مهمترین ویژگی­های داستان و رمان غنایی که در نظریهکالر مطرح شده، مانند: عاطفه غم و اندوه، عاطفه شادی، عاطفه خشم، عاطفه اعجاب و شگفتی و عاطفه عشق و دوستی با کیفیت و کمیت قابل ملاحظه در این اثر  به­کار رفته است.

کلیدواژه ها:

رمان غنایی ، جاناتان کالر ، غزاله علیزاده ، شب های تهران