بررسی آزمایشگاهی و تخمین مقاومت پیوستگی میلگرد و کامپوزیت های سیمانی الیافی توانمند تحت اثر حرارت

در این مطالعه مقاومت پیوستگی میلگرد با کامپوزیت های سیمانی الیافی توانمند حاوی سه نوع الیاف فولادی (۱% و ۲%)، پلی پروپیلن (PP) و پلی وینیل الکل (PVA) (۱/۰%، ۲/۰%، ۳/۰% و ۴/۰%) که به صورت ترکیبی در نظر گرفته شده است، در دمای محیط آزمایشگاه و تحت اثر حرارت های ۴۰۰ و ۶۰۰ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا ۱۹ نمونه آزمایشگاهی برای استفاده از آزمایش مقاومت فشاری تحت دماهای مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت که این کامپوزیت ها حاوی مواد چسباننده ی سیمان و دوده سیلیس) به میزان ۲۰ درصد وزنی سیمان( می باشند و از میان آنها ۴ طرح اختلاط آزمایشگاهی برتر برای آزمایش و ارزیابی مقاومت پیوستگی میان میلگرد و کامپوزیت های سیمانی الیافی توانمند در نظر گرفته شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که مقاومت پیوستگی میلگرد با کامپوزیت های سیمانی توانمند حاوی الیاف ترکیبی (با ثابت نگه داشتن الیاف فولادی به میزان ۲ درصد) به نحوی بوده که افزایش دما تا ۴۰۰ درجه سانتی گراد، میزان افت پیوستگی با الیاف PP حدود ۳۸ درصد بوده است در حالیکه این میزان کاهش برای نمونه های حاوی الیاف PVA حدود ۲۶% بدست آمده است. با افزایش دما تا ۶۰۰ درجه سانتی گراد، مقاومت پیوستگی کامپوزیت های سیمانی الیافی توانمند با میلگرد همچنان کاهش می یابد تا جایی که این افت برای نمونه های منتخب حاوی الیاف ترکیبی (۲% الیاف فولادی و ۳/۰% الیاف PP) حدود ۶۴% مقاومت پیوستگی نمونه ها در دمای آزمایشگاه (یعنی ۲۳ درجه سانتی گراد) می باشد. این میزان افت برای نمونه حاوی ۲% الیاف فولادی و ۲/۰% الیاف PVA برابر ۶۲% محاسبه شده است. نتایج مدل سازی نشان داد که عملکرد مدل اسپلاین رگرسیون چندمتغیره انطباقی بر اساس معیارهای آماری خطا از دقت بیشتری نسبت به روش شبکه عصبی مصنوعی برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

مقاومت پیوستگی ، کامپوزیت های سیمانی الیافی توانمند ، الیاف پلی وینیل الکل ، مدل سازی ، روش های هوشمند مصنوعی