گذار از حقوق بشردوستانه به حقوق ضد-تبعیض؛ تحلیلی حقوق بشری بر منازعه اسرائیل-فلسطین بر پایه شهروندی

نظریه ی غالب در منازعه اسرائیل-فلسطین در کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی مبتنی بر جریان مسلط رسانه ای به گونه ای سامان یافته که مطابق آن تاسیس اسرائیل به عنوان یک دولت مشروع، نظر به اعلامیه بالفورد و جایگاه حقوقی دولت برینانیا به عنوان دولت دارای قیمومیت سرزمینی، قابل شناسایی است. جریانی رقیبی اما در مقابل این نگاه در همان کشورها سربرآورده است که اسرائیل را همانند دولت آفریقای جنوبی یک نظام مبتنی بر تبعیض نژادی یا آپارتاید می داند. سازمان ملل متحد و عمده ی مراجعه حقوق بین الملل با شناسایی نظریه دو دولت و با تکیه بر نظام حقوق بشردوستانه عملا آورده ای برای تامین حقوق فلسطینیان از حقوق بشر عامی چون حق بر شهروندی و تعیین سرنوشت نداشته اند. به نظر می رسد عبور از نظریه دو-دولت و درنظرگرفتن همزمان نظام حقوق بشردوستانه در کنار نظام حقوقی ضد تبعیض بهتر می تواند وضعیت حقوق بشری منازعه اسرائیل و فلسطین را تحلیل کند. به گونه ای که شناسایی وضعیت اشغال سرزمینی مطابق حقوق بشردوستانه مانعی برای ضرورت پایان بخشیدن به نظام آپارتاید مبتنی بر تبعیض نژادی و لاجرم اعطای حقوق شهروندی و به خصوص حق بر رای سیاسی به فلسطینیان گردد. تجربه جامعه جهانی در برخورد با آفریقای جنوبی و راهکارهای بعد از پایان نظام آپارتاید در فورمول حقوقی قابل قبول و عملیاتی در وضعیت حقوقی اسرائیل فلسطین بسیار راهگشاست.

کلیدواژه ها:

منازعه اسرائیل فلسطین ، حقوق ضد تبعیض ، حقوق بشردوستانه ، آپارتاید ، تبعیض نژادی