تحلیلی بر پیامدهای محیط زیستی بومگردی در مراتع ییلاقی شرق استان مازندران

بومگردی به عنوان یکی از کارکردهای غیرعلوفه ای مراتع نقش مهمی در توانمندسازی جوامع محلی با بهره گیری خردمندانه از منابع طبیعی و محیط زیست دارد. تاثیر بر وضعیت محیط زیستی جوامع محلی از جمله نقش های اثربخش این نوع گردشگری است . هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات محیط زیستی بوم گردی در مراتع ییلاقی هزارجریب بهشهر در استان مازندران می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است و روش انجام تحقیق به صورت پیمایشی همراه با مصاحبه حضوری انجام شد. اطلاعات مورد نیاز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده با استفاده از فرمول کوکران و تطبیق با جدول مورگان از ۱۸۵ نفر از جوامع محلی جمع آوری شد. نتایج میانگین رتبه ای هر یک از گویه های محیط زیستی موثر بر معیشت جوامع محلی نشان داد که از نظر جوامع محلی بعد محیط زیستی بوم گردی بیشترین تاثیر را بر گسترش فرهنگ محیط زیستی و کمترین تاثیر را از نظر آسیب به مکانهای طبیعی و تاریخی را بر مردم محلی داشته است . میانگین نگرش جامعه محلی از تاثیر بوم گردی بطور متوسط کمتر از ۳ (۶۹/۲) بوده است که نشان از عدم تاثیر منفی و تخریب و آلودگی محیط زیست و پوشش گیاهی بوده است . در مجموع با توجه به نگرش کلی پاسخگویان، بومگردی تاثیرات مثبت (افزایش درآمد، شهرت بیشتر روستا) را به همراه داشته است و در برخی موارد افزایش نرخ مهاجرت نیز تاثیرات منفی به همراه داشته است . از اینرو، از فعالیت بومگردی در منطقه مورد مطالعه می توان به عنوان فعالیت مکمل و تنوع بخش فعالیت های معیشتی بهره گرفت .

کلیدواژه ها:

تنوع معیشتی ، جوامع محلی ، فرهنگ محیط زیستی ، مراتع ییلاقی ، هزارجریب بهشهر