اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر نارسایی هیجانی و تحمل پریشانی زنان دارای گرایش به طلاق عاطفی

هدف از پژوهش حاضر؛ بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر نارسایی هیجانی و تحمل پریشانی زنان دارای گرایش به طلاق عاطفی بود. روش پژوهش نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متاهل دارای گرایش به طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر بابل در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲ بودند که از بین آنها ۳۰ نفر نمو نه بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (برای هر گروه ۱۵ نفر) جای دهی شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه های طلاق عاطفی پاینز ( ۱۹۹۶)، نارسایی هیجانی تورنتو توسط بگبی و همکاران (۱۹۹۴) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) با کمک نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها بیانگر این مطلب بود که آموزش ذهن آگاهی بر میزان نارسایی هیجانی و تحمل پریشانی در زنان دارای گرایش طلاق عاطفی تاثیر معناداری دارد ( ۰۵/۰.(P< آموزش ذهن آگاهی بر نارسایی هیجانی و تحمل پریشانی زنان دارای گرایش طلاق عاطفی تاثیر مثبت دارد. بنابراین می توان گفت که از این برنامه می توان برای کمک به زنان دارای گرایش به طلاق عاطفی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، تحمل پریشانی ، نارسایی هیجانی ، ذهن آگاهی