نقش تعامل آموزگار و خانواده در توسعه یادگیری خودگردان در دبستان

توسعه یادگیری دانش آموزان در مدارس دبستان، به عنوان یکی از مهم ترین چالش های سیستم آموزشی، نقش بسیار حیاتی ایفا می کند. در این راستا، نقش اساسی آموزگاران و خانواده در ارتقاء یادگیری خودگردان دانش آموزان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مدارس دبستان، یادگیری خودگردان به معنای فعالیت ها و تجربیاتی است که فرآیند یادگیری را از طریق تفکر، تجسم و آزمایش های خودآموز تقویت می کند. با این حال، مساله اصلی در اینجا این است که چگونه می توان نقش تعاملات بین آموزگاران و خانواده را به طور بهینه در فرایند یادگیری خودگردان دانش آموزان مطرح و اجرایی کرد؟ اهمیت این مساله در این است که تعاملات موثر بین آموزگاران و خانواده نه تنها به بهبود کیفیت یادگیری خودگردان دانش آموزان کمک می کند، بلکه باعث توسعه تفکر انتقادی، خلاقیت، و حل مسائل در آنان می شود. این ارتقاء در مهارت های خودگردان نه تنها در حوزه تحصیلی بلکه در زندگی روزمره نیز تاثیرگذار است. این مقاله با معرفی چالش ها و اهمیت یادگیری خودگردان در دانش آموزان دبستانی شروع می شود و سپس به بررسی نقش آموزگاران و خانواده در ارتقاء این نوع یادگیری می پردازد. در ادامه، استراتژی ها و راهکارهایی برای تعامل بهتر بین آموزگاران و خانواده به منظور تسهیل یادگیری خودگردان طرح و بررسی می شوند. پایانی مقاله به نتایج تحقیقات مرتبط و پیشنهادات برای سیاست گذاری های آتی در این زمینه اختصاص دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودگردان ، دوره ابتدایی ، خانواده ، آموزگار ، دانش آموزان ، مدرسه