نقش یادگیری تلفیقی در تحول آموزش دوره ابتدایی

آموزش دوره ابتدایی به عنوان پایه ای ترین مرحله در نظام آموزشی، نقشی کلیدی در تربیت و پرورش نسل آینده ایفا می کند. در دنیای امروز که با سرعت فزاینده ای در حال تغییر و تحول است، ضرورت ارتقای تحول آموزش در این دوره بیش از پیش احساس می شود. یادگیری تلفیقی به عنوان رویکردی نوین در آموزش، فرصتی برای تحول آموزش دوره ابتدایی و ارتقای تحول آن به ارمغان می آورد. با وجود تلاش های صورت گرفته، نظام های آموزشی سنتی در پاسخگویی به نیازهای متنوع دانش آموزان دوره ابتدایی و آماده سازی آن ها برای زندگی در دنیای پیچیده امروز با چالش هایی روبرو هستند. روش های سنتی آموزش غالبا مبتنی بر حفظیات و انتقال یک طرفه اطلاعات هستند و توانایی های فردی دانش آموزان را به طور کامل در نظر نمی گیرند. یادگیری تلفیقی با تلفیق آموزش حضوری و مجازی، مزایای هر دو روش را به دانش آموزان ارائه می دهد. این روش نوین انعطاف پذیری و شخصی سازی را در آموزش افزایش می دهد و مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و خلاقیت دانش آموزان را تقویت می کند. این مقاله به بررسی نقش یادگیری تلفیقی در تحول آموزش دوره ابتدایی می پردازد. این مقاله با استفاده از روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و با مطالعه منابع علمی و معتبر مانند مقالات علمی، کتاب های تخصصی و گزارش های تحقیقاتی به نگارش درآمده است. در این مقاله، ابتدا مزایای یادگیری تلفیقی به طور مفصل شرح داده می شود. سپس، چالش های پیش روی اجرای یادگیری تلفیقی در دوره ابتدایی مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت، راهکارهایی برای غلبه بر این چالش ها و استفاده بهینه از یادگیری تلفیقی برای ارتقای تحول آموزش در دوره ابتدایی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری تلفیقی ، آموزش دوره ابتدایی ، تحول آموزش ، تحول آموزش ، آموزگار