بررسی رابطه ی خود اثرمندی و طرد همسالان در نوجوانان

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه­ی میان چهار بعد خوداثرمندی (خوداثرمندی اجتماعی، تحصیلی، هیجانی و جسمانی) با طرد همسالان در نوجوانان است. جامعه­ی آماری پژوهش تمام دانش­آموزان مقطع متوسطه و پیش­دانشگاهی شهر تهران در سال تحصیلی ۸۴-۱۳۸۳ است. نمونه­ی پژوهش حاضر ۳۸۵ نفر (۲۰۸ دختر و ۱۷۷ پسر، با میانگین سنی ۵/۱۶ و انحراف استاندارد ۱۴/۱) می­باشد که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شد و مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه­ی خوداثرمندی کودکان و نوجوانان، پرسشنامه خوداثرمندی جسمانی و پرسشنامه طرد همسالان استفاده شده است. داده­های به دست آمده با استفاده از رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج نشان داد که خوداثرمندی اجتماعی و جسمانی با طرد همسالان رابطه­ی غیرمستقیم و معنادار دارد، در حالی که در خوداثرمندی تحصیلی و هیجانی این رابطه دیده نشد. به علاوه در اوایل نوجوانی، خوداثرمندی هیجانی نیز پیش­بینی­کننده­ی طرد همسالان است. به علاوه، یافته­ها با در نظر گرفتن جنس نیز جداگانه بررسی گردید و نتایج و تلویحات آن مورد بحث قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

خوداثرمندی ، طرد همسالان ، نوجوانان