ارائه ی مدل پیش بینی نوموفوبیا براساس ناگویی خلقی و احساس تنهایی با توجه به متغیر میانجی تکانشگری در دانشجویان شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نوموفوبیا براساس ناگویی خلقی و احساس تنهایی با توجه به متغیر میانجی تکانشگری انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه های آزاد شهر اصفهان در شش ماه اول سال ۱۴۰۱ بود که تعداد ۳۷۶ نفر از آنان به صورت دردسترس انتخاب و به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه نوموفوبیا یلدریم و کوریا (۲۰۱۵)، ناگویی خلقی تورنتو (۱۹۹۷)، تکانشگری بارات و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه احساس تنهایی آشر و همکاران (۱۹۸۴) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با روش تحلیل مسیر و عادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SMARTPLS-۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان دادند مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و تکانشگری می تواند رابطه بین ناگویی خلقی و نوموفوبیا را پیش بینی کند(۰۱/۰>P) ولی این نقش در رابطه بین رابطه احساس تنهایی و نوموفوبیا یافت نشد(۰۵/۰نوموفوبیا با متغیر های احساس تنهایی، تکانشگری و ناگویی خلقی رابطه مثبت و معنی دار دارد(۰۱/۰>P). ازاینرو می توان بیان نمود نوموفوبیا یک اختلال اضطرابی است که تحت تاثیر عوامل فردی و بین فردی شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

نوموفوبیا ، ناگویی خلقی ، احساس تنهایی ، تکانشگری.