ارزیابی ریسک فرسایش خاک براساس مدل کورین (مطالعه موردی: منطقه نیمه بیابانی غرب استان گلستان)

فرسایش خاک یکی از مهم ترین شاخص های تخریب زمین بوده که با ارزیابی فرایند آن، امکان بررسی طیف گسترده ای از تغییرات فراهم می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی ریسک فرسایش خاک در منطقه نیمه بیابانی غرب استان گلستان و با مدل CORINE که روشی مناسب برای ارزیابی فرسایش خاک است، انجام شد. در این تحقیق، از نقشه های خاک شناسی، زمین شناسی، داده های هواشناسی، شیب ، پوشش سطحی و بازدید میدانی استفاده شد. صحت نقشه ها با شاخص کای اسکوئر و آزمون من-وینتی صورت گرفت. در ابتدا، نقشه فرسایش پذیری براساس پارامترهای فیزیکی خاک و فرسایندگی با استفاده از شاخص های رطوبتی فورنیه و خشکی بگنولد-گوسن به دست آمد. سپس با ترکیب نقشه ها، با شیب و پوشش سطحی در محیط GIS، نقشه ریسک پتانسیل و واقعی فرسایش خاک تهیه شد. نتایج تحقیق نشان داد از نظر پتانسیل ریسک، ۲۳ درصد منطقه با پتانسیل کم، ۵۴ درصد متوسط و در حدود ۷ درصد دارای ریسک فرسایشی زیاد است و از نظر ریسک واقعی ۵۴ درصد ریسک کم، ۲۵ درصد ریسک متوسط و ۲ درصد نیز دارای ریسک زیاد است. تفاوت مساحت کلاس های ریسک، در سطح ۱ درصد معنی دار بوده و از نظر صحت سنجی، انطباق زیادی با واقعیت های زمینی داشته اند. این تحقیق کارایی مدل کورین و GIS را در ارزیابی ریسک فرسایش خاک نشان داد.

کلیدواژه ها:

استان گلستان ، GIS ، ریسک ، شاخص فورنیه و بگنولد-گوسن ، مدل CORINE