تحلیل فضایی محلات شهر بجنورد بر اساس معیارهای مسکن مناسب

امروزه، مسکن مفهومی فراتر از یک سرپناه پیدا نموده و نقش مهمی در چگونگی کیفیت کالبدی شهرها دارا است. در واقع، یکی از راه­های مهم آگاهی از وضعیت مسکن در فرایند برنامه ­ریزی مسکن، استفاده از شاخص­های مسکن است. این شاخص­ها که بیانگر وضعیت کمی و کیفی مساکن در هر مقطع زمانی است، می­تواند به عنوان راهنمایی مناسب برای بهبود برنامه ­ریزی مسکن برای آینده مورد توجه قرار بگیرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف سطح ­بندی محلات شهر بجنورد براساس شاخص­های مسکن صورت گرفته است. پژوهش از لحاظ ماهیت، توصیفی – تحلیلی و بنابر هدف کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی، کتابخانه ­ای است. در این پژوهش برای رتبه­ بندی محلات از  ۱۱ شاخص مرتبط با کیفیت مسکن بهره گرفته شد و همچنین برای سطح­بندی محلات از مدل واسپاس استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل ۴۲ محله از شهر بجنورد است. بر اساس نتایج حاصل مشخص شد که نیمی از محلات (۲۲محله) شهر بجنورد در وضعیت مطلوب و کاملا مطلوب مسکن به سر می­برند، در مقابل ۲۸ درصد از محلات شهر در وضعیت نسبتا مطلوب قرار دارند که تعداد جمعیت موجود در این سطح برابر با ۳۱ درصد از کل جمعیت شهر می­باشد. در نهایت وضعیت نامطلوب مسکن قرار دارد که تعداد ۸ محله (۱۹درصد محلات) از شهر را در خود جای داده است. مجموع جمعیت موجود در این محلات برابر با ۱۷ درصد از جمعیت شهر است که در پهنه­ای به مساحت ۹۷۳ هکتار (۳۰ درصد مساحت کل شهر) استقرار یافته ­اند.

کلیدواژه ها:

housing ، clustering ، Waspas model ، Bojnourd city ، مسکن ، خوشه بندی ، مدل واسپاس ، شهر بجنورد