نقش تعدیلگر سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی در رابطه بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی (مورد مطالعه: دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرکرد)

در این پژوهش نقش تعدیلگر سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی در رابطه بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرکرد مورد برسی قرار گرفت. بدین منظور ۳۷۰ نفر از دانش آموزان پسر شهر شهرکرد به صورت نمونه گیری تصادفی با استفاده از روش خوشه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند، از آنان خواسته شد تا پرسشنامه سبک دلبستگی، تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی را تکمیل کنند. نتایج نشان داد بین نمره ی پیشرفت تحصیلی با نمره تنیدگی تحصیلی رابطه منفی و معنادار (۴۱/۰- =r) در سطح (۰۱/۰> p) وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی در رابطه بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر شهر شهرکرد نقش تعدیل کننده دارد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی یک رابطه خطی ساده نیست و سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی می توانند این رابطه را تعدیل کند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی ، تنیدگی تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی