نقش سواد رسانه ای والدین بر تربیت اجتماعی فرزندان

هدف پژوهش حاضر شناخت نقش سواد رسانه ای والدین بر تربیت اجتماعی فرزندان بود. در مطالعه حاضر از روش پیمایشی استفاده شد. این پژوهش از نظر هدف بنیادی و نتایج آن، ذهنی بوده و جنبه نظری داشت. روش مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر از نوع پرسشنامه و پرسشنامه های به کار گرفته شده عبارت از پرسشنامه استاندارد سواد رسانه ای فلسفی (۱۳۹۳)؛ و شاخص روانسنجی پرسشنامه شایستگی هیجانی – اجتماعی دانش آموزان (SECQ) می باشند. همچنین جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان رده سنی ۱۱ تا ۱۲ سال مدارس شهر اصفهان به همراه یکی از والدین بود که که از این جامعه تعداد ۱۲۳ نفر(۱۲۳ دانش آموز و ۱۲۳ والد) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. در سطوح توصیفی از شاخص هایی همچون فراوانی و درصد فراوانی جهت خلاصه کردن داده های جمعیت شناختی متغیرها استفاده شد؛ و به بررسی نرمال بودن داده ها از طریق ، SPSS درمرحله دوم و در بخش استنباطی نیز با استفاده از نرم افزار آزمون کلموگروف اسمیرنوف پرداخته شد و سپس برای آزمون فرضیه ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از این بود که بین درک محتوا، آگاهی از اهداف پنهان، گزینش آگاه، نگاه انتقادی و تجزیه و تحلیل پیام های رسانه ای از طرف والدین و تربیت اجتماعی فرزندان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنان که درک محتوا، آگاهی از اهداف پنهان، گزینش آگاه، نگاه انتقادی و تجزیه و تحلیل پیام های رسانه ای می تواند به ترتیب ۸ درصد، ۷درصد، ۹ درصد، ۸درصد، ۸ درصد از تغییرات تربیت اجتماعی فرزندان را پیش بینی کند. همچنین پیش بینی متغیر ملاک(تربیت اجتماعی فرزندان) از سوی هر پنج متغیر پیش بین در سطح (P<۰/۰۱) معنادار بود. همچنین ضریب تاثیر درک محتوا، آگاهی از اهداف پنهان، گزینش آگاه، نگاه انتقادی و تجزیه و تحلیل پیام های رسانه ای والدین به ترتیب ۰.۲۶، ۰.۲۵، ۰.۲۹، ۰.۲۹ و ۰.۲۲ می باشد که قادر است تربیت اجتماعی فرزندان را به طور مثبت و معناداری پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

سواد رسانه ای ، تربیت اجتماعی ، والدین ، فرزندان