نگرش کلی به بررسی معماری پایدار در کارگاه آموزشی تکتونیک رباتیک و دانش میان رشته ای

در سال های اخیر، مفهوم پایداری به موضوع مورد علاقه مشترک رشته های متعددی تبدیل شده است. دلیل این محبوبیت اجرای توسعه پایدار است. تکتونیک های رباتیک بیش از یک دهه است که از طریق ساخت و ساز خودکار در حرفه معماری ادغام شده اند و ابتکارات پایداری در صنعت را پیش می برند و کیفیت ساخت و ساز ساختمان را افزایش می دهند. در طول سال ها، معماران آوانگارد امکان سنجی این پارادایم طراحی جدید را از طریق ادغام نرم افزار طراحی دیجیتال جدید توسعه یافته در ساخت وساز خودکار بررسی کرده اند. این گردش کار دیجیتال رباتیک همچنان طراحان را وادار می کند تا در مورد فرآیند کامل معماری (از ایده طراحی تا ساخت فیزیکی) تجدید نظر کنند و صنعت ساختمان را به سمت توسعه دقیق تر، کارآمدتر و پایدارتر هدایت می کند. با این حال، در محیط فعلی آموزش معماری، دوره های حرفه ای می تواند پراکنده، موضوعی و بیش از حد آکادمیک باشد. چنین محتوایی ذاتا با آخرین پیشرفت های فناوری سازگار نیست. عدم درک و کاربرد فناوری دیجیتال متعاقبا می تواند منجر به عدم توسعه پایدار در آموزش معماری شود. در این مقاله قصد داریم یک رویکرد آموزشی آموزشی جدید را معرفی کنیم که متکی بر اصول زمین ساخت رباتیک است و از طریق توسعه خطی در چهار مرحله متمایز و رشدی تعریف شده است (بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از چهار کارگاه آموزشی "تکتونیک رباتیک" و غنی های مختلف دیگر. شیوه های آموزشی). این چارچوب آموزشی دانش میان رشته ای را در اختیار دانشجویان معماری قرار می دهد و آنها را قادر می سازد از ابزارهای دیجیتالی پیشرفته مانند ربات ها برای ساخت و ساز خودکار استفاده کنند و زمینه را برای کشف فرآیندهای ساختمانی جدید و پیچیده ای فراهم کند که معماری را در آینده نزدیک بازتعریف خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، مفهوم پایداری ، تکتونیک و ربایتک ، دانش ، معماری پایدار ، ساختمان.