بررسی نوع و موقعیت ایستگاه های پایش از نظر پراکنش مواد رادیواکتیو در ناحیه خارجی نیروگاه هسته ای بوشهر

همواره در نیروگاههای هسته ای در زمان بهره برداری عادی نیروگاه و همچنین در هنگام رخ دادن حوادث هسته ای، مواد رادیواکتیو وارد جو می شوند و موجب پرتوگیری عموم مردم و آلودگی محیط زیست می شوند.هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی موقعیت مکانی و پایش گازهای رادیواکتیوی که در حین بهرهبرداری و همچنین در طی حادثه از دست دادن کامل برق نیروگاه که به عنوان بدترین حادثه در نظر گرفته شده است ، از دودکش نیروگاه بوشهر به محیط نشت می کنند، می باشد. برای اجرای این هدف ابتدا آلودگی برای سال ۲۰۲۱ با استفاده از نرمافزار HYSPLIT مسیریابی می شود. سپس غلظت هریک از رادیونوکلئیدهای موردنظر با استفاده از همان نرمافزار در مناطق اطراف نیروگاه به ویژه در ایستگاههای پایش نزدیک نیروگاه به دست آمده است . نتایج نشان می دهد در دو حالت بهره برداری نرمال و حادثه Xe-۱۳۳ بیشترین غلظت را در ارتفاع ۲متری دارد. در بهرهبرداری نرمال بیشترین میزان ته نشست مربوط به I-۱۳۱ می باشد اما در حادثه قطع جریان برق I-۱۳۳ بیشترین ته نشست را دارد. با محاسبه مجموع غلظت تمام هسته های منتشر شده در عملکرد عادی نتیجه گرفته می شود که مناطقی مانند احمدی، عالیشهر، آباد، چاهکوتاه و شهرک صنعتی بوشهر با وجود اینکه پراکندگی غلظت در آنها قابل توجه می باشد، فاقد ایستگاه پایش هستند. نزدیکترین ایستگاه پایش به مناطق نام برده شده، ایستگاه چغادک می باشد که حداقل در فاصله ۹ کیلومتری این ایستگاه قرار دارند.

کلیدواژه ها:

ایستگاههای پایش ، پخش جوی مواد رادیواکتیو ، قطع کامل جریان برق (SBO) ، نرمافزار HYSPLIT ، نیروگاه بوشهر