اثر بخشی روش آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر ارتقاء بهزیستی روانشناختی خانواده های دارای بیمار روانی مزمن

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی روش آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر ارتقاء بهزیستی روانشناختی خانواده های دارای بیمار روانی مزمن می باشد. روش این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آمای پژوهش شامل تمامی بیماران روانی مزمن در شهر اردبیل در سال ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود که جامعه آماری بیماران روانی مزمن بر اساس گزارشات بهزیستی شهر اردبیل ۱۲۴۹نفر می باشد. نمونه پژوهش ۴۰ نفر از خانواده های بیماران روانی مزمن است که به صورت تصادفی انتخاب شدند که در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل قرار داده شدند . برای سنجش متغیر مورد مطالعه از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOWA) استفاده گردید. نتایج نشان داد آموزش ایمن سازی در مقابل استرس موجب افزایش بهزیستی روانشناختی ( پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خود مختاری ، تسلط بر محیط ، زندگی هدفمند و رشد فردی ) شد (۰۱/۰.(p < یافته های پژوهش نشان می دهد که از آموزش ایمن سازی در مقابل استرس می توان در جهت ارتقاء بهزیستی روانشناختی خانوادههای دارای بیمار روانی بهره گرفت .

کلیدواژه ها:

آموزش مداخله ایمن سازی در مقابل استرس ، بهزیستی روانشناختی ، خانوادههای دارای بیمار روانی مزمن