مقایسه انطباق پذیری مادران کودکان مبتلا به اتیسم و کودکان عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه انطباق پذیری در مادران کودکان اتیسم و عادی در شهر بابل انجام شد. روش مطالعه حاضر از نظر هدف کاربردی از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای کودک عادی و اتیسم در سال ۱۴۰۰ در شهر بابل بود. از این تعداد ۳۰ نفر مادر دارای کودک اتیسم به صورت روش نمونه گیری دردسترس و ۳۰ نفر از مادران کودکان سالم از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای در مجموع ۶۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های مقیاس رتبه بندی اوتیسم گیلیام و انطباقپذیری و انسجام خانوادگی السون (FACES-III) استفاده شد که با آزمون آماری تحلیل واریانس تک راهه و نرم افزار SPSS-۲۷ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد تفاوت آماری معناداری بین مادران کودکان اتیسم و عادی در نمرات انطباق پذیری وجود داشت . همچنین با توجه به نتایج میانگین نمرات مادران کودکان اتیسم در متغیر انطباق پذیری به طور معناداری کمتر از مادران کودکان عادی بود.

کلیدواژه ها:

انطباق پذیری ، مادران ، کودکان اتیسم