معیارهای مناسب پایداری اجتماعی در معماری با رویکردافزایش بهره وری انرژی ساختمان

نزدیک به سه دهه پیش توسعه محیط پایدار در ابتدا با محوریت محیط زیست ، سپس به همراهی اقتصاد، و درنهایت با افزودهشدن بعد اجتماعی در همه ی تصمیم گیری ها به ویژه طراحی معماری و شهرسازی وارد شده است . بی توجهی به مباحث اجتماعی می تواند موجب ناپایداری در عرصه های متفاوت گردد. هدف در این پژوهش یافتن معیارهای موثر بر ارتقای پایداری اجتماعی در مسکن است ، که سبب راهکارهایی برای بهرهوری انرژی در ساختمان می شود. روش تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی با استفاده از محتوای مطالعات کتابخانه ای و مقالات حاضر که اطلاعاتی در حوزههای شهرسازی ، معماری و بافت های مسکونی بهره گرفته شده است . مطابق با آمار انرژی سالیانه کشور بیش از یک سوم انرژی در بخش ساختمان صرف می شود. موانع بهرهوری انرژی ساختمان اغلب در مسائل اقتصادی و اجتماعی ریشه دارد. اقتصاد خرد، بازار انرژی و مقاومت در برابر تغییر عادات از مهم ترین این عوامل است . در این مقاله به بررسی این مدلهای ساختاری و کاهش نیاز انرژی که سبب راهکارهایی برای بهرهوری انرژی در ساختمان می شود می پردازیم .

کلیدواژه ها:

پایداری محیط ، موانع بهرهوری انرژی ، مدل ساختاری ، کاهش نیاز به انرژی