تمایز جرم آدم ربایی با جرایم توقیف غیرقانونی و گروگان گیری و مرجع صالح جهت رسیدگی

جرم آدم ربایی و مخفی کردن دیگری دو مصداق از جرایم علیه اشخاص است که علاوه بر سلب آزادی و صدمات بدنی که ممکن است به مجنی علیه وارد شود، بیشتر شخصیت معنوی قربانی جرم، مورد تعرض قرار می گیرد. این جرم که به صورت خاص، یک ماده و به صورت عام، چند ماده از قانون مجازات اسلامی را به خود اختصاص داده و در منابع قوانین کیفری ایران، مصوبات فراوانی در مورد آن دیده می شود. در این پژوهش ضمن بررسی عناصر عمومی و اختصاصی این دو جرم، به وضعیت قوانین و مقررات موجود هم اشاره میشود تا ناسخ و منسوخ و عام و خاص این مقررات مشخص شود . همچنین تبیین دیدگاههای فقهی، ارتباط این دو جرم با جرایم مشابه (مانند توقیف و حبس غیرقانونی) علل تشدید مجازات، شروع در جرم و تعلیق مجازات از مباحث دیگری است که بخشی از مقاله را به خود اختصاص خواهند داد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تمایز جرم آدم ربایی با جرایم توقیف غیرقانونی و گروگان گیری و مرجع صالح جهت رسیدگی است. روش تحقیق حاضر توصیفی – تحلیلی و نحوه گردآوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. نتایج نشان داد این جرایم صرف نظر از عناصر قانونی مجزا از لحاظ عنصر مادی در رفتار مادی این جرایم است, به گونه ای که یکی مستلزم نقل مکان است (آدم ربایی) و دیگری بدون این ویژگی محقق می شود. (بازداشت غیرقانونی) و از لحاظ عنصر معنوی نیز وجود انگیزه سوء مجرمانه در ساختار جرم آدم ربایی و مخفی کردن موضوع ماده ۶۲۱ آن را از جرم بازداشت غیرقانونی موضوع ماده ۵۸۳ متمایز می سازد. این در حالی است که صرف نظر از وسعت و دایره شمول جرایم مرتبط و مشابه؛ یعنی, جرایم موضوع مواد ۵۷۰ و ۶۳۱, بدون موثر بودن انگیزه مجرمانه به ترتیب خصوصیت مرتکب و بزه دیده شرط اساسی تحقق این جرایم است.

کلیدواژه ها:

آدم ربایی ، مخفی کردن دیگری ، توقیف غیر قانونی ، سلب آزادی تن دیگری.