بررسی تطبیقی شیوه های معماری پایدار با اصول به کاررفته در معماری سنتی اقلیم گرم و خشک ایران

کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی ازمهم ترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند.معماری سنتی ایران سرشار از نکاتی است که ممکن است گاهی گوشه ای از آن کشف و مورد استفاده قرار بگیرد. معماران سنتی در طراحی و ساخت بناها از اصول و ویژگی های منحصر به فردی استفاده کردند که ضمن توجه به مسایل زیبایی شناختی و حفظ محیط زیست ، بناهایشان پاسخگوی نیازهای کاربران بوده باشد. این بناها به وضوح کلیه مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود دارند. معماری سنتی ایران را می توان تبلور معماری پایدار دانست و این پایداری را می توان در همه اقلیم ها مشاهده کرد که باکمترین میزان استفاده از سوخت فسیلی بهترین نتیجه را فراهم می آوردضروری است تا اصول و روش های استفاده شده در معماری سنتی را به منزله نشانه ای از اصول پایداری عصر حاضر یادآوری کرده و سپس ، آن ها را با پیشر فت های تکنولوژیک عصر حاضر و دنیای جدید مطابقت داد. این پژوهش با هدف تطبیق اصول به کار رفته در معماری سنتی با معیارهای معماری پایدار بصورت توصفی - تحلیلی به بررسی ویژگی های معماری سنتی خواهد پرداخت . نتایج حاکی از آن است که بیشتر اصولی که در معماری پایدار نوین در قرن حاضر مطرح می شود، در معماری سنتی این مرز و بوم به اشکال مختلف رعایت می شد که خود موید تاثیر صحیح فرهنگ ، دین و سنت های مردم ایران بر چگونگی ساخت و ساز و معماری در سده های پیشین بوده است .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، ، معماریسنتی ، اقلیم گرم و خشک