واکاوی فیزیولوژی محیط آموزشی کودکان با رویکرد کاهش اضطراب و با تاکید بر یکپارچگی فضا

نظر به اهمیت و ضروت تاثیر محیط بر آسیب پذیری روان انسانها و همچنین تنش ها و کنش های مخاطرهآمیز که می توانند اثرات سویی بر او داشته باشند؛ طراحی محیط در بستر تحقیقات روانشناسی و با شناخت ادراکات انسان از محیط می تواند یکی از مهمترین عوامل پیشگیری کننده از اختلالاتی باشد که در آینده گریبان نسل جدید را می گیرد؛ لذا ویژگی های کالبدی فضا، مولفه های محیطی و طراحی معماری نقش موثری در ساختار وجودی نسلی دارد که بعدها قرار است پایه گذار بنیانهای نوین فکری و انسانی باشند. بنابراین پژوهش حاضر در پی واکاوی و تحقیق قیاسی کیفیت فضاهای آموزشی ( متناظر با مقطع پیش دبستان) با استفاده از نتایج مطالعات روانشناختی و تحقق آن در بستر معماری که با اهداف رشد و ارتقا انسانی کودکان، کاهش عوامل موثربر تخریب روان و کاهش اضطراب آنها همخوانی دارد. جمع آوری اطلاعات این پژوهش با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای و روش پژوهش دارای ماهیت کیفی و به شکل توصیفی -تحلیلی است . از نتایج تحقیق چنین استنباط می شود که محیط در ادراکات انسان نقش به سزایی دارد علی الخصوص برای کودکان خردسال که تاثیر پذیرترین گروه سنی جامعه محسوب می شوند، بنابراین اماکنی متناسب و مطلوب با خاستگاه روحی و روانی او می باشد که تطابق با خواستار فطری اش در آن طیف سنی داشته باشد و اماکنی که تغییر کاریری می دهند، چون با هدف تجاری سازی ورود می نمایند، نمی توانند مطالعات روانشناختی محیط را در بستر معماری آنگونه که شایسته است ، جاری کنند. درنهایت طراحی فضای آموزشی با رویکرد بدون دیوار می تواند باعث شفافیت ،افزایش درک فضا و سهولت دسترسی به فضا شود. علاوه برآن، امکان ارتباط با طبیعت در فضا و دریافت نور و تهویه طبیعی می تواند باعث کاهش اضطراب در کودکان به هنگام حضور در فضای آموزشی شود.

کلیدواژه ها:

کاهش اضطراب ، محیط کالبدی ، فضای پویا ، طراحی بدون دیوار ، ادراک محیطی .