بررسی نقش هندسه در معماری سنتی ایران

در آفرینش و طراحی اشکال مختلف موجود در طبیعت می توان نسبت های معینی را مشاهده نمود این نسبتها آن دسته از روابط هندسی هستند که ریشه ای غیرمادی دارند و به جهت آنکه از اصول روحانی و مافوق طبیعی با اعتقاد بر مقدس بودن موضوع پیروی میکنند و دارای یک زبان نمادین و ویژگی های روحانی هستند می توان به آنها هندسه مقدس اطلاق نمود .این دیدگاه که هندسه دارای ارزش مقدس بوده است قسمتی از یک دیدگاه کلی تر است که در آن تمدن بشری در دوران باستان خود دارای یک منشا روحانی و عبادی بوده است ، و بنابراین تاریخ استفاده از هندسه مقدس توسط انسان به قرن ها قبل بازمیگردد. نقش های هندسی ظریف بافتی که از انواع شکل های هندسی و مجموعه ستاره هایی تشکیل می گشت که می توانست تا بی نهایت تکرار گردد و همچون مدارهایی حول کانون های متعدد سازمان یافته بود، خود متضمن معنایی نهفته از نظم است . مقصود از ایجاد این نقوش عرضه نمونه ای انتزاعی از عالم بوده است .عالم مخلوق، آکنده از هماهنگی بود، این هماهنگی در نقوش هندسی دوبعدی و سه بعدی انعکاس می یافت که آنها را با شبکه های پیچیده و مرموز و اعجاببرانگیزی ترسیم می کردند. در حقیقت هنرمندان به هیچ چیز متوسل نشده و صرفا به تقلید از طبیعت مخلوقی پرداخته اندکه از اوج افلاک تا تحت زمین گسترده است . معماری به عنوان شکل دهنده فرم ساختاری فضاهایی که انسانها در آن زندگی می کنند نقش اساسی در شکل گیری ماهیت وجودی آنها دارد برهمین اساس در این پژوهش که به روش توصیفی و با ابزار کتابخانه ای انجام پذیرفته است به بررسی نقش هندسه در معماری سنتی ایران خواهینم پرداخت

کلیدواژه ها:

معماری ، هندسه ، معماری ایرانی