تبیین رویکرد معماری پایدار در معماری بومی ایران

پس از انقلاب صنعتی و شکل گیری نهضت مدرنیسم ، مشکلات زیست محیطی و اجتماعی مورد توجه بسیاری از جوامع قرار گرفت . این مشکلات به شکل گیری مفهوم پایداری منجر شد. بنابراین در برخی از کشورهای توسعه یافته ، سیاست ها و تصمیم گیری ها در جهت رفع پیامد های حاصل از این مشکلات قرار گرفته است . در این راستا و در دنیای معماری و شهرسازی معاصر ، توجه به مفهوم پایداری و الگوهای آن در جهت کاهش آسیب های زیست محیطی و اجتماعی به عنوان یک موضوع حائز اهمیت مورد بررسی قرار می گیرد . معماری بومی ایران با شاخصه هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی ، عوامل اقتصادی ، عوامل اجتماعی - فرهنگی عجین است ، و در گذشته راهکارهایی را در جهت خلق آثار با کمترین آسیب ها ارائه نموده است . امروزه توجه به الگوهای حاصل از معماری بومی می تواند گامی موثر در جهت رسیدن به پایداری در معماری باشد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی و بر مبنای مطالعات و مستندات کتابخانه ای ، به بررسی مفهوم پایداری ، معماری بومی ایران و راهکار های آن در جهت دستیابی به پایداری پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری بومی