اثربخشی بسته افزایش مهارت پیشان بر ارتقای سازگاری اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

هدف: اختلال طیف اتیسم به عنوان یکی از اختلالات عصبی رشدی زمینه ساز بروز پیامدهای منفی، مشکلات و چالش های متعددی در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی می شود لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی بسته افزایش مهارت پیشان بر ارتقای سازگاری اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود. روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه کودکان ۱۶-۱۱ سال دارای اختلال طیف اتیسم شهر تهران در سال ۱۴۰۲ که از میان آن ها نمونه ای به حجم ۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۰) و کنترل(۱۰) تقسیم شدند.گروه آزمایش تحت آموزش بسته پیشان قرار گرفتند و گروه کنترل برنامه ای را دریافت نکرد. در پژوهش حاضر از مقیاس رفتار سازشی واینلند(۱۹۸۰) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. ملاک های ورود شامل رضایت آگاهانه، عدم گذراندن آموزش مشابه، تشخیص اختلال طیف اتیسم و ملاک­های خروج شامل داشتن غیبت بیش از دو جلسه، عدم تمایل به ادامه همکاری، وجود سوابق اختلالات روان­پزشکی بود. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بسته افزایش مهارت پیشان بر سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم اثر بخش بود(۰۵/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که بسته افزایش مهارت پیشان بر ارتقای سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم اثر بخش بوده لذا استفاده و به کارگیری بسته افزایش مهارت پیشان در فرایند درمان و آموزش پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اتیسم ، سازگاری اجتماعی ، بسته افزایش مهارت پیشان