اثربخشی آموزش ابراز وجود بر سلامت روانی و شادمانی دانش آموزان

ابراز وجود، هسته رفتار بین فردی و کلید ارتباطهای انسانی است. به عبارتی، ابراز وجود به عنوان یک مهارت و کفایت در ارتباطهای بین فردی تلقی میشود که می تواند اطلاعات، باورها و رفتارهای عزت نفس خودکارآمدی، سلامت عمومی و جراتورزی نوجوانان را بهبود بخشد. با توجه به اهمیت ابراز وجود، هدف پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر سلامت روانی و شادمانی دانش آموزان بود که با روش شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان قوچان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس ۸۰ دانش-آموز به عنوان نمونه انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس آموزش ابراز وجود در ۵ جلسه ۱۰۰ دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامهها سلامت عمومی (Goldberg, ۱۹۷۰) و شادمانی آکسفورد (Argyle & Hills, ۱۹۸۹) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری صورت گرفت. یافتهها نشان دادند که آموزش ابراز وجود بر سلامت روانی و شادمانی دانش آموزان دختر متوسطه دوم تاثیر مثبت و معناداری داشته و نمرات سلامت روانی و شادمانی آنان افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

ابراز وجود ، سلامت روانی ، شادمانی ، دانش آموزان دختر.