روش های استثنایی اداره موقوفه در نظام حقوقی ایران

درکتب تاریخی سابقه وقف درجهان به قبل از اسلام باز می گردد ، از آنجا که مکتب متعالی اسلام رسوم وعادات حسنه پیشینیان را تایید وحتی تقویت نموده است، لذا؛در میان سنتهای پذیرفته شده، وقف امری خیرخواهانه ، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و درخدمت پیشرفت علمی، فرهنگی و تعالی جامعه اسلامی است. وقف به دلیل ارزش واهمیتی که درزندگی بشر ازنظر مادی و معنوی دارد ، در فقه مقدس اسلام بابی و کتابی را به خود اختصاص داده است . مکتب حیات بخش اسلام برای نجات دادن انسان ازناامیدی ها وبی تفاوتی ها و به ویژه رفع تبعیض های گوناگون واستقرار نظامی متعالی بر پایه قسط و عدل درجامعه بشری، پدیده شگرف وقف را ارئه نموده است.نام وقف درصدر اسلام « صدقه جاریه » بوده و این عنوان ازحدیثی گرفته شده است که پیغمبر اسلام آن را نقل فرموده اند : « بهترین یادگار و میراثی که انسان از خود به جای می گذارد سه چیز است :- صدقه جاریه ( وقف ) که اجر و مزدش به او می رسد.- دانشی که بعد از او ( انسان ) مورد عمل و استفاده واقع شود.- فرزند شایسته ای که خیری دربرداشته باشد . » وقف دریکایک احکام فردی واجتماعی اسلام ، مانند : نماز، انفاق، ایثار و جهاد و... این حقیقت را آشکار می سازد که جهت گیری کلی این احکام تثبیت و تکامل نفس ملکوتی انسان است وبه طورکلی وقف یکی ازاحکامی است که با همین هدف تشریع شده است . شخص واقف که قسمتی از اموال و دارایی خود را برای استفاده دیگران وقف می کند و علی رغم، میل قبلی به ثروت و اجرای صیغه وقف آن را ازملک خود خارج می نماید و در واقع انگیزه ای والاتر او را بدین عمل واداشته است، این انگیزه همان تمایل جاودانه شدن وتوجه عمیق به ذات ملکوتی خویش است .

کلیدواژه ها:

وقف نماز ، انفاق ، ایثار و جهاد