تحلیل فرایند شوش در ساختارروایی فتح رویین دژ از دیدگاه نشانه معناشناختی هفت خوان۱ اسفندیار

در گفتمان شوشی ، یک اثر ادبی از حیطه صرف یک گفتمان کنشی و ساختاری فراتر می رود و روابط درونی آن را به چالش می کشد و بیشترین سهم در آفرینش معنا در متن به عهده شوش است . نظام گفتمانی حسی ادراکی ، بیانگر حضور فعال حواس پنج گانه انسان در شکل گیری معناست و نظام تنشی عاطفی نیز به بررسی تنش های روحی و عاطفی شوشگرمی پردازد تا نقش آنها را در ایجاد شرایط متفاوت معنایی تبیین کند. هدف از این پژوهش ، دستیابی به روشهای نشانه -معناشناختی روایی از دیدگاه گرمس ، میزان انطباق و شناخت فنون ایجاد جذابیت های روایی است . پرسش های اصلی جستار پیش رو آن است که چرا ساختار فتح رویین دژ، تسلسلی است ؟ انسجام معنایی و تعامل بین عناصر چگونه به وجود آمده است ؟ و چگونه جاودانگی و قهرمان شدن را به عنوان کنشی ارزشمند در مسیر حرکت کنشگران نشان داده است ؟ فرایند کنشی و شوشی چگونه در سیر تحول گفتمان دخیل است و همچنین چطور این فرایندها، کارکرد ارزشی گفتمان و جریان ارزشی را که کنشگر شوشگر به آن وابسته است ، تغییرمی دهد؟ فرض چنین است ، نقش فرایند کنش و شوش در تغییر شرایط تحول گفتمانها و تاثیر آنها بر سبک حضور کنشگر شوشگر است که در گفتمان فتح رویین دژ با تاثیر بر تغییر در نوع احساس او روند گفتمان را تحت تاثیر قرار می دهد و کارکرد ارزش آن را متحول می سازد و همچنین ، شخصیت شوشگر از مرز یک کنشگر عبور کرده و در حیطه گفتمانشوشی قرارگرفته است . به این نحو که احساسات برونه ای او در قالب گفتمانی به صورت حسی ادراکی و از طریق حس دیداری و شنیداری نمود می یابد و تنش ها و احساسات درونی از طریق گفتمان تنشی عاطفی مشخص می شود.

کلیدواژه ها:

گفتمان ، شوش ، روایت ، فتح رویین دژ ، روایت ، گرمس .