خودی یا بیگانه ؛ نگاهی تصویر شناختی به آثار عطار درباره زنان

تصویرذهنی فرد، به دیگری و پدیدهها، نگرش عاطفی و انحصاری وی به مقوله های متعدد را نشان می دهد. در رویکرد تصویر شناختی تصویر کلی درتعامل با تصویر منحصر به فرد و ایجابی او قرار می گیرد. در جهان پیشا صنعتی تصویر ذهنی شاعر یا نویسنده برایندی از نگرش کلی ، فراگیر و کنش شبکه اجتماعی ، سیاسی همان دوره است . در این پژوهش به روشی توصیفی تصویرذهنی عطار نسبت به زنان بررسی شده ا ست . نتایج نشان می دهد. در آثار او زنان جنسیت زده نیستند، آنان به دو د سته (نماد) کمال و سخا همچنین پلشتی و بدطینتی تقسیم می شوند. این خصائل پیوند با زن بودگی کسی ندارد، خصائل اهریمنی است که در مردان نیز نمود دارد. بیشترین حضور زنان در آثار عطار در تذکره الاولیاست و کمترین آنها در اسرارنامه نمود یافته است . زنان پارسای منظومه های عطار فراواناند. این شاعر با نگاه مثبت و روشن بینانه ای که نسبت به زنان دارد، نمونه روشنگر پیش تر و قرن ششم است که به دفاع و حمایت از گروه زنان برخاسته است .

کلیدواژه ها:

تصویر شناختی ، عطار ، تصویر ذهنی ، شخصیت پردازی ، زنان.