اثر ضد باکتریایی و ترمیمی گونه های عسل بر بهبودی عفونت زخم پوست

عسل از دوران باستان به عنوان ماده غذایی و درمانی برای درمان بسیاری از بیماری های سیستمیک نظیر بیماری های تنفسی مانند آسم،بیماری های گوارشی و بیماری های پوستی مثل زخم ها، جراحات و اگزما مورد استفاده قرار می گرفته است. عسل دارای نرکیبات زیست فعالعشق شده از زنبورها و گیاهان است و می نواند با فعالیت ضد میکروبی در ارتباط باشند که توانایی نابودسازی یا مهاررشد برخی ازمیکروارگانیسم های پانوژن را دارند. عامل ضد باکتریایی اصلی در عسل هیدروژن پراکسید است که از طریق فعالیت گلوکزاکسید از نولید می شود.گلوکزاکسیداز توسط غدد فوق حلقی زنبور عسل ترشح می شود که گلوکز را در عسل به گلوکونیک اسید و هیدروژن پراکسیداز تولید می شود.ترکیبات مهم عسل از جمله :کربوهیدراتها آنزیم ها، پروتئین ها، آمینواسیدها، ویتامین ها لیپیدها و مواد معدنی نیز در انواع عسل ها وجود دارد.خواص عسل از جمله محتوای قند بالا، اسیدیته فعالیت کم آب تولید پراکسید هیدروژن مواد فرار با منشا گیاهی یا دیگر اجزای ناشناسغیرپراکسیدی به طور مجزا یا همافزایی از فعالیت مهارکنندگی عسل بر رشد باکتری حمایت می کند. عسل یک ضد عفونی کننده طبیعی است.ازآنجایی که عسل حاوی مواد آنتی باکتریایی است می نوان به خوبی باعث بهبود زخم ها شود .عسل با دارا بودن خاصیت های بسیار زیاد،باعث تسریع بهبود زخم می شود. عسل دارای خواص آنتی اکسیدانی، ض التهابی نقویت بافت پیوندی نرم، ممانعت از فعالیت برخی ازهیدرولازها اکسید ردوکتازها کینازها وهم چنین محرک سیستم ایمنی هومورال و سلولی می باشد. عسل نیز به دلیل داشتن خاصیتاسموتیکی، دارای خواص ضد میکروبی است.این خاصیت با مکانیسم خروج آب، از سلول باکتری رشد باکتری را مهار می کند.

کلیدواژه ها:

ضد باکتریایی ، ترمیمی ، عسل ، عفونت ، زخم