بررسی تطبیقی قانون آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه در آمریکا و ایران و رویه اجرایی آن: با تاکید بر ناتوانی های یادگیری

شرایط زمینه­ای در هر کشور ایجاب می­کند که تاریخچه منحصربه­فردی از آموزش­های ویژه داشته باشند و این امر منجر به سیستم­های آموزشی و خدمات متفاوت برای دانش­آموزان با نیازهای ویژه شده است. پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی قانون آموزش دانش­آموزان با نیازهای ویژه در آمریکا و ایران بود که با تاکید بر حیطه ناتوانی­های یادگیری و رویه اجرای آن، نقاط قوت و ضعف آن را تشریح نمود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع تحلیل اسنادی بود که جمع­آوری اطلاعات مورد نیاز از طریق جستجوی گسترده در پایگاه­های علمی معتبر و گزارش­ها و اسناد دولتی منتشرشده، انجام گرفت. قوانین آموزش ویژه در آمریکا (تا سال ۲۰۲۲ م) و ایران (تا سال ۱۴۰۲ ش) با تطبیق و مقایسه روند تغییرات و چگونگی اجرای آن در زمینه ناتوانی­های یادگیری موردتوجه بود. وجود برنامه­های آموزش فردی، ضمانت اجرایی، حق تصمیم­گیری والدین و دانش­آموزان در امور آموزشی از برجستگی­های قانون آموزش ویژه در آمریکا است ولی به توسعه طرح­های پژوهشی و انجام پژوهش­های علمی در قانون ایران تاکید بیشتری شده است. در بررسی رویه اجرایی قوانین و توجه به دانش­آموزان دارای ناتوانی­های یادگیری، در ایران فقط حمایت­ها در دوره ابتدایی صورت می­گیرد درحالی که در آمریکا تا پایان تحصیلات دانشگاهی این حمایت­ها وجود دارد. همچنین شناسایی و ارزیابی دانش­آموزان دارای معلولیت نیز در آمریکا با دقت بیشتری انجام می­شود. دستیابی به اهداف قانون حقوق افراد با نیازهای ویژه، نه تنها نیازمند تکمیل و تصویب قانون است، بلکه درگرو اجرای صحیح قوانین و اصلاح ساختارها نیز هست.

کلیدواژه ها:

بررسی تطبیقی ، قانون آموزش کودکان با نیازهای ویژه در ایران و آمریکا ، رویه اجرایی ، ناتوانی های یادگیری