بررسی استفاده از ریز جلبک اسپیرولینا در کاهش آلودگی محیط زیست

اسپیرولینا یکی از مهمترین سیانو باکتری ها می باشد که در سالهای اخیر بیشترین بررسی روی آن صورت گرفته است و از سوی سازمان جهانی بهداشت به عنوان غذای برتر شناخته شده است. گرم شدن تدریجی کره زمین باعث تغییرات اساسی در آب و هوا شده است و در نتیجه حاصل خیزترین قسمت های کره زمین که غذای مردم کره زمین از آن نواحی تأمین می شود در حال از بین رفتن می باشد. تلاش های زیادی برای یافتن یک را ه حل مناسب برای پیشگیری از بحران کمبود غذا در دنیا در حال انجام است که در این میان پرورش اسپیرولینا به دلیل مقدار بالای پروتئین، نه تنها راه حلی برای این بحران است، بلکه به احیای طبیعت هم کمک شایان توجهی می نماید. این ریز جلبک یک عامل مؤثر در جذب دی اکسید کربن و تولید اکسیژن می باشد که پرورش آن در مقایسه با دیگر غذاهای پروتئینی، زمین و آب کمتری نیاز دارد و می توان آن را در آب و هوای گرم که گیاهان دیگر قادر به رشد در آن شرایط نیستند و یا در آب شور یا قلیایی که برای کشاورزی مفید نیست پرورش داد. همچنین از جلبک اسپیرولینا در تصفیه فاضلاب (جذب فلزات سنگین مانند مس ) استفاده می شود. هدف از این تحقیق معرفی اسپیرولینا و کاربرد آن به عنوان یک ارگانیسم کاهنده آلودگیهای محیط زیست می باشد که با بازیافت محیط برای کشت مجدد تحقق می یابد

کلیدواژه ها:

اسپیرولینا ، محیط کشت ، محیط زیست ، گاز گلخانه ای