راهکارهای ارتقای فضاهای سبز و باز شهری با استفاده از عناصر اکولوژیک درمحدوده مرکزی اصفهان

فضاهای شهری درشهرها به ارتقای کیفیت زندگی شهروندان می شتابند درشهرهای کشورمان فضاهای شهری بسیارضعیف و ناکارامد می باشند و این درحالی است که بافقدان این گونه فضاها درشهر مواجه ایم عناصرطبیعی و الگوهای ضروری طبیعت توزیع متعادلی ندارند و کیفیت اکولوژیکی لکه ها و کریدورها پایین میباشند ازطرفی ارتباط فضاهای سبز و بازشهری دراین شهرها مورد بی توجهی قرارگرفته است درشهر اصفهان این کمبود یا فقدان فضاهای سبز و بازوگسست رابطه عناصراکولوژیک بالاخص درمحدوده مرکزی قابل لمس تر می باشد دراصفهان قدیم محلات ازطریق مادی ها که اززاینده رود نشات میگرفته اند به عنوان عناصراکولوژیک تفریحی و زاینده ی نشاط و روح زندگی عمل مینموده اند حال با توجه به اهمیت فراشهری که محدوده پرترافیک و شلوغ مرکزی پیدا کرده است و نیز گسستگی فضاهای شهری دراین محدوده به نظر می رسد بتوان با ایجادشبکه ی اکولوژیک آن را ارتقا بخشید و ارتباط موثری بین فضاهای بازوسبزشهری برقرارنمود بدین منظور باتوه به نظریه و پیشنهادات اندیشمندان درمحدوده موردنظر با کمک گرفتن ازپتانسیل مادی ها و نیز لکه ها و مسیرهای بالقوه شبکه اکولوژی شهری شامل لکه ها و کریدورهای سبز متنوع و کارامد پیشنهاد شده و نیز بطور ویژه طراحی زیست میحطی درکنار رودزاینده رود به عنوان یک فضای شهری اکولوژیک درفاصله بین پل اذر و سی و سه پل ارایه گردیده هدف ازاین تحقیق شناخت و انالیز ساختارشبکه اکولوژیک محدوده و ارایه راهکارهای مناسب برای بهبود شبکه اکولوژیک شهر درراستای تقویت محیط زیست شهری می باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی و میدانی است

کلیدواژه ها:

طراحی محیط زیست شهری ، فضای بازوسبزشهری ، شبکه اکولوژیک ، کناره رود ، زاینده رود