ارزیابی و مقایسه روش های نوین اندازه گیری بهره وری مبنا در صنعت ساخت

بهره وری مبنا به عنوان یک مفهوم مهم در مدیریت ساخت به طور گسترده ای در صنعت ساخت مورد استفاده قرار گرفته شده است. روش های متنوعی برای اندازه گیری بهره وری مبنا ارائه شده اند که از جمله می توان به روش اندازه گیری سنجشی، روش توماس، چارت کنترل، خوشه بندی با K میانگین و تحلیل پوشی داده ها را نام برد. این روش ها دارای ساختار و خروجی های متفاوتی نسبت به هم می باشند. لذا تحقیق حاضر از طریق جمع آوری داده های واقعی بر اساس مشاهدات و پایش مستقیم عملیات نصب اسکلت فلزی در چهار کارگاه عمرانی شهر تهران و همینطور استفاده از داده های سه مطالعه موردی خاص استخراج شده از ادبیات موضوع، به بررسی این روش ها پرداخته و آنها را مورد مطالعه قرار داده است. نخست مقادیر عددی بهره وری مبنای منتج از انواع روش ها مورد ارزیابی و مقایسه قرار داده شده و سپس نوع و اندازه مجموعه های مبنا با هم مقایسه شده اند. بر اساس این ارزیابی مشخص شد که مشابهت های فراوانی از جنبه های گوناگون بین دو روش ت وماس و تحلیل پوشی داده ها وجود داشته و علیرغم اینکه در مقالات مختلف به ذهنی و سلیقه ای بودن روش توماس ایراد وارد شده است ولی در عمل نه تنها این موضوع خروجی های این روش را تحت تأثیر قرار نداده بلکه این روش به عنوان دقیق ترین روش ها از نظر انتخاب روزهای مبنا شناخته شده است.

کلیدواژه ها:

صنعت ساخت ، بهره وری مبنا ، عملیات میدانی ، ارزیابی ، مطالعه موردی