تاثیر شدت های مختلف چرای دام بر پتاسیم خاک در منطقه حفاظت شده بیجار

با توجه به اهمیت و لزوم شناخت خصوصیات شیمیایی خاک در اداره صحیح اکوسیستم های مرتعی پژوهشی در منطقه حفاظت شده بیجار استان کردستان به منظور بررسی اثر چرای دام بر روی مولفه پتاسیم قابل جذب در سه منطقه چرا نشده (قرق)، چرای متوسط و چرای سنگین صورت گرفت. نمونه برداری از مناطق با غالبیت گونه های فستوکاآوینا-برموس تومنتلوس و تنوعی از شدت های چرایی انجام شد. نمونه گیری در دو عمق خاک25-0 و 50-25 سانتیمتری صورت گرفت. آزمایش میزان پتاسیم قابل جذب خاک با روش فلیم فتومتری انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS، مقایسه داده ها در سه تیمار از طریق آزمون تجزیه واریانس یک طرفه و میانگین صفات مورد بررسی با آزمون دانکن مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که با افزایش شدت چرای دام میزان پتاسیم قابل جذب در منطقه قرق و خارج از قرق (چرای متوسط و چرای شدید) در سطح 1% با هم اختلاف معنی دار داشته اند. به طوری کلی در دو عمق مورد ارزیابی، بیشترین میزان پتاسیم در منطقه چرا نشده(معادل 623.36 قسمت در میلیون) و کمترین میزان در منطقه چرای شدید (153.78 قسمت در میلیون) برآورد شده است. از نظر عمق نیز مقدار پتاسیم واقع در عمق اول در تمام تیمارها بیشتر از عمق 2 می باشد.

کلیدواژه ها:

شدت چرا ، پتاسیم قابل جذب ، مرتع ، بیجار کردستان