بازآفرینی فضای شهری با رویکرد رفتار گرایی(مطالعه موردی:میدان فرهنگ تهران)

فضای شهری صحنه ای است که فعالیت های عمومی زندگی شهری درآن به وقوع می پیوندند استفاده کنندگان فضا به واسطه حواس پنجگانه خود با محیط ارتباط برقرارکرده و آن را درک می کنند سپس براساس نیاز خود دست به فعالیت زده و درصدد است رفع نیاز خود می باشند جنبه عینی این فعالیت به صورت رفتاردرفضای شهری بروز می کند دراین راستا نگرشی نو لازم است تا دررابطه با فضاهای شهری به توضیح روابط پرداخته و مدلهایی ازواقعیت بسازد درنتیجه پارادایم های جدیدی به نام روانشناسی محیطی و علوم رفتاری به کارآمدند که جریانات و قانونمندی های حاکم برفرد و فضاهای شهری را شناخته و براین اساس تاثیر مداخلات طراحانه درمحیط را پیش بینی مینمایند پژوهش حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی می باشد و بصورت کیفی باهدف بازآفرینی فضای شهری توسط بهره گیری ازالگوهای رفتاری استفاده کنندگان با تاکید برموقعیت مکانی میدان فرهنگ درمحله یوسف آباد تهران انجام گرفت این میدان ازدوران پهلوی دوم به شکل مستطیلی حفظ شده است بااین وجود جهت دهی مناسبی برای حضور پررنگ مردم درآن وجود ندارد و این امرشهروندان را ملزم می سازد که به سرعت ازآن گذر کنند بطوریکه این میدان درشرف ازدست دادن ویژگیهای ساختاری خود و تبدیل شدن به خیابانی کمی عریض تر درامتداد محور اسدآبادی می باشد دراین پژوهش براساس برداشت های میدانی و ثبت رفتارها به روش مشاهده ساده نتایجی حاصل شد که درچارچوب مفاهیم خلوت فضای شخصی قلمرو وازحادم به عنوان مفاهیم کلیدی رفتارهای فضایی موردتحلیل قرارگرفت و الگوهایی بدست آمد که تاثیر متقابلی با مولفه هیا سازنده فضا فرم - عملکرد - معنا داشت و طراحی میدان فرهنگ برپایه آنها صورت گرفت

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، رفتارگرایی ، روانشناسی محیطی ، علوم رفتاری ، میدان فرهنگ