بررسی اصول مناسب جهت طراحی مرکز محله در بافت سنتی

یکی از مهمترین پیامدهای صنعتی شدن و نوسازی به دلیل فراهم آوردن زمینه های لازم برای رشد جمعیت، بالا رفتن سطحسواد، تغییر الگوهای مصرفی، بهبود سطح زندگی، توسعه ارتباطات و ظهور و گسترش پدیده ای به نام شهر نشینی است. از طرفدیگر توسعه شهر نشینی خاصه در شهرهای بزرگ موجب تضعیف همبستگی های اجتماعی سنتی، تضعیف سازمان های سنتی،مشارکت همسایگی می گردد. و به نوعی شهر نشینان مهاجر وقتی شهر نشینان سنتی را با خلاء نهادها و انجمن های مشارکتیمواجه می کند. نهادها و اجتماعات محلی ، غالباً تشکل های غیر رسمی هستند و بر مبنای مقررات نا نوشته و مأخوذ از سنت وفرهنگ شکل می گیرند و پیشروان و ریش سفیدان محلی ) کار آفرینان اجتماعی امروز ( در تشکل آنها حائز اهمیت ویژه اند. درحالیکه کشورهای صنعتی توانسته اند در چهار چوب سازمان های جدید، مشارکت مردم را در سطوح مختلف از جمله سطح محلهافزایش دهند، در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، هنوز زمینه ها و شرایط لازم برای مشارکت مردم در نهاد های محلی ومشارکتی فراهم نیامده است. در کشورهای توسعه یافته، سازمان های غیر دولتی جایگاهی پر ارزش در نزد مردم دارند و ماهیتآنها به گونه ای است که روز به روز نقش پر رنگ تری در حیات اجتماعی و در برنامه ریزی این کشورها به خود اختصاص می دهند.

کلیدواژه ها:

مرکز محله ، بافت سنتی ، اصول طراحی ، محله ، محله ی ایرانی