تاثیر باکتری های محرک رشد بر محتوای آب نسبی(RWC) و کلروفیل برگ گوجه فرنگی(Lycopersicum esculentum Mil) درحضور علفکش متری بیوزین

کابرد کودهای بیولوژیک به ویژه باکتری های محرک رشد گیاه به جای مصرف کودهای شیمیایی مهمترین راهبرد تغذیه ای در مدیریت پایدار بوم نظام های کشاورزی می باشد. به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای بیولوژیک بر محتوای آب نسبی و کلروفیل گیاه گوجه فرنگی آزمایشی در تابستان 1392در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل:T1- وجین علف هرز، T2- عدم وجین علف هرز، T3- سودوموناس فلورسنس، T4- ازتو باکترکروکوکوم، T5- علف کش متری بیوزین(500 گرم از نوع تجاری در هکتار)، T6- علف کش (1000 گرم از نوع تجاری در هکتار)، T7- علف کش (1500 گرم از نوع تجاری در هکتار)، T8- علف کش(500 گرم از نوع تجاری در هکتار) + سودوموناس فلورسنس، T9- علف کش (1000گرم از نوع تجاری در هکتار) + سودوموناس فلورسنس، T10- علف کش (1500گرم از نوع تجاری در هکتار) + سودوموناس فلورسنس، T11- علف کش(500 گرم از نوع تجاری در هکتار) + ازتوباکترکروکوکوم، T12- علف کش (1000گرم از نوع تجاری در هکتار) + ازتوباکترکروکوکوم، T13- علف کش (1500 گرم از نوع تجاری در هکتار) + ازتوباکترکروکوکوم بودند. نتایج نشان داد بیشترین مقدار کلروفیل مربوط به تیمار ازتوباکترکروکوم و کمترین مقدار کلروفیل مربوط به تیمار عدم وجین علف هرز و باکتری سودوموناس فلورسنس بود. همچنین نتایج نشان داد در شرایط عدم وجین محتوای نسبی آب کاهش یافت. از طرفی کاربرد علفکش با غلظت 500 گرم در هکتار از نوع تجاری در ترکیب با باکتری باعث افزایش معنی دار کلروفیل و محتوای نسبی آب گردید. براساس نتایج این آزمایش کاربرد ترکیبی کودهای زیستی به همراه استفاده از علف کش در غلظت های پایین می تواند باعث بهبود پارامتر های گیاهی نظیر محتوای کلروفیل و محتوای نسبی آب گردد.

کلیدواژه ها:

ازتوباکتر ، آفت کش ها ، سودوموناس ، مدیریت پایدار