انتخاب حلال بهینه در فرآیند بازیافت روغن کارکرده موتور به روش تغلیظ و ته نشینی

روغن دورریز به روغن مصرف شده ای اتلاق می شود که از کارتر اتومبیل ها به عنوان روغن سوخته بدست می آید و همچنین روغن های صنعتی که دورریز می شوند. روش قدیمی برای بازیابی روغن استفاده شده، روش اسید خاک رنگبر است، که به دلیل تولید لجن اسیدی، که زیان های زیست محیطی آن به مراتب بیشتر از خود روغن یک بار استفاده شده است، در میان فرایندهای جایگزین پیشنهادی در سال های اخیر توجه ویزه ای به جایگزینی روش شستشو با اسید با روش تغلیظ و ته نشینی شده است. در این فرآیند یک لجن آلی شامل مواد افزودنی ودیگر ناخالصی ها منعقد می شود و بوسیله ته نشینی با سانتریفوژ جدا می گردد. علاقه به این روش بر این اساس است که به نظر، بوسیله آن می توان به مشکل اصلی شستشو با اسید پایان داد. با توجه به بررسی ها یکی از مسائل مهم در کاربردی بون این روش و استفاده از هر یک از این حلال ها، سرعت ته نشینی ناخالصی ها بر اثر نیروی ثقل است. در یک ظرفیت مشخص، به هر میزان که سرعت ته نشینی بیشتر باشد حجم دستگاه و تجهیزات کوچکتر می شوند و از بعد اقتصادی انجام آن مقرون به صرفه تر خواهد بود. لذا منحنی ته نشینی یکی از معیارها و پارامترهایی است که می تواند به امکان پذیر بودن و اقتصادی بودن این روش را نشان دهد.

کلیدواژه ها:

روغن کارکرده ، تغلیظ ، سرعت ته نشینی ، بهینه سازی ، حلال مناسب ، منحنی ته نشینی