روش های غیرفعال تعدیل دما در نورگیرهای گنبدی فضاهای آموزشی

بار سرمایش و گرمایش بیش از حد نیاز ساختمان ها بستگی مستقیمی به رفتار حرارتی پوسته ساختمان با محیط خود دارد.در منطقه نیمه کوهپایه ای که ساعات آفتابی به بیش از 2800 ساعت در سال می رسد، نقش پنجره ها و نورگیر های سقفی در بالا رفتن دمای داخل ساختمان ها تعیین کننده است. در ساختمان های آموزشی که بار داخلی ساختمان به واسطه تردد و حضور افراد، تجهیزات آموزشی و اداری بالاست، محدوده آسایش افراد در ماههای تابستان و در ساعات میانی روز تهدید شده و ناراحتی و عدم کارائی افراد را در پی دارد. همچنین در بررسی میدانی از ساختمان های آموزشی مشاهده می شود که اتلاف انرژی در اثر جذب خورشیدی در تابستان بار سرمایش و به واسطه رسانائی سازه نورگیر، در زمستان بار گرمایش را افزایش می دهد. بنابر این، در طول روز نوسانات دمائی در داخل ساختمان از محیط پیرامون پیروی کرده و تنها در ابتدای صبح در محدوده آسایش قرار دارد. نورگیرها در این میان در تامین روشنائی داخلی فضاهای مرکزی این ساختمان ها شناخته شده اند. حال آن که شیشه گذاری در این فضاها باعث جذب خورشیدی بیش از 75 % شده و دمای محیط را بین 38 تا oc46 در تابستان افزایش می دهند. چالش بین تامین نور طبیعی و کنترل جذب خورشید در فضاهای نورگیر داخلی کمترمورد توجه بوده و به کارگیری سامانه های سرمایشی کمک چندانی به تامین شرایط آسایش در فضاهای مجاور نمی کند. در این پژوهش عملکرد حرارتی غیر فعال یک گنبد شیشه ای در یک فضای آموزشی، با استناد از تاثیر موثر سایه بان ها در کاهش دمای داخل، در یک روش تحقیق شبیه سازی مورد بررسی کمی و کیفی قرار داده شده است. سپس میزان تاثیر آن به واسطه تهویه شبانه و جرم حرارتی قابل تعبیه در محل راهروی مرکزی مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج با شرایط موجود مقایسه شده است. بررسی های آماری نشان می دهد که طراحی و اعمال اصلاحات غیر فعال در کالبد نورگیرها تا 38 % از بار ساختمان و مصرف انرژی کاسته خواهد شد، اما محدوده آسایش و کارآمدی افراد تغییر نکرده بلکه بهبود می یابد

کلیدواژه ها:

نورگیر ، سازه های شیشه ای ، جذب خورشیدی ، شرایط آسایش ، سایه اندازی