بررسی نقش باغ های عمودی در فضاهای شهری با رویکرد توسعه پایدار

امروزه به دلیل افزایش تراکم ساخت و ساز در کشورهای درحال توسعه، فضای سبز شهری به صورت قابل توجهی روبه کاهش است که به همین دلیل برای رفع این مشکل باید از دیوارهای سبز عمودی کمک گرفت، همینطور نیاز جامعه انسانی این ضرورت را در معماری ایجاد می کند که هرچه بیشتر در راستای احترام به محیط طبیعی و ایجاد یک معماری هماهنگ با طبیعت قدم بردارد، زیرا معماری فقط به منظور ساخت و ساز صرف نیست، بلکه در عین حال بهتر است عوامل سازگاری آن با محیط طبیعی نیز درنظر گرفته شود. جایی که امکان توسعه افقی در فضاهای شهری محدود و یا ناممکن است، فضاهای سبز عمودی می توانند همان بازدهی اکولوژیکی را در محیط به وجود آورند. دیوار سبز فناوری نوینی است که امروز جایگاه خود را به آرامی در کلان شهرهای جهان پیدا میکند. امروزه اگر انسان ها این فناوری را بشناسند، می توانند از مزایای این شناخت در جهت نزدیکی معماری و طبیعت استفاده کنند. دیوارهای سبز تأثیرات شگرفی بر محیط خود می گذارد، از جمله تأثیرات مثبت زیست محیطی، کاهش الودگی، زیبایی محیط، تأثیرات مثبت بر روحیه انسان و شادی آنها و همچنین جلوگیری از اتلاف حرارتی جداره ها را می توان اشاره کرد. روش مطالعه این بررسی به صورت توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات از طریق اسنادی و میدانی می باشد، همچنین این تحقیق سعی بر آن دارد که با استفاده از بکارگیری یکی از عناصر منظر شهری (دیوار سبز) در ساختمان ها (معماری)، این دو رشته را به هم نزدیک کرده و در جهت ارتقای کیفیت فضای معماری و بهبود و پایداری کیفیت محیط های زندگی برآید. خلاء پژوهش های کاربردی در این زمینه از اهداف این مطالعه می باشد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که استفاده از باغ های عمودی (دیوارهای سبز) موجب پایداری توسعه فضای سبز شهری و صرفه جویی در مصرف انرژی می گردد.

کلیدواژه ها:

باغ عمودی ، طبیعت ، معماری منظر ، دیوار سبز ، پایداری ، مصرف انرژی