مقایسه ارزیابی سلامت اکولوژیک نواحی ساحلی و خوریات خوزستان با استفاده از شاخص نسبت پلیکت های فرصت طلب/آمفی پدا(BOPA)

ماکروبنتوزهای بی مهره مهم ترین جانداران در اکوسیستم های ابی هستند که برای تشخیص سلامت اکولوژیکی از آن ها استفاده می شود. شاخص های بنتیک براساس ساده سازی اطلاعات استوار هستند و مجموعه ای ازمتغیرهای زیستی را به صورت یک متغیر کمی نشان می دهند که تفسیر اطلاعات را اسان تر می کند. یکی از این شاخص ها شاخص BOPA است که از نسبت پلیکت های فرصت طلب به آمفی یدا است. مقادیر بالاتر این شاخص نشان دهنده افزایش آلودگی محیط است. براساس شاخص BOPA ایستگاه B وضعیت متوسط و ایستگاه C وضعیت ضعیف اکولوژیک ایستگاه A وE وضعیت خوب اکولوژیک و ایستگاه های F و G وضعیت عالی را نشان می دهند. در مطالعه حاضر در ایستگاه هایی که به منابع آلودگی نزدیکترند مانند ایستگاه C،B شاخص BOPA وضعیت ضعیف و میانه اکولوژیک را نشان می دهد و سایر ایستگاه ها وضعیت خوب اکولوژیک را نشان می دهند. اسکله C توسط شاخص BOPA-m وضعیت ضعیف اکولوژیک ایستگاه B وضعیت متوسط اکولوژیک A وD وضعیت خوب و ایستگاه های F ،ٍE و G وضعیت عالی اکولوژیک را نشان می دهند. شاخص BOPA وضعیت اکولوژیک را نسبت به شاخص تنوع و غنای گونه ای بهتر ارزیابی کرده است، در واقع شاخص BOPAنسبت به شاخص تنوع و غنای گونه ای خوش بینانه تر است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی سلامت اکولوژیکی ، خورموسی ، سواحل بحرکان ، شاخص BOPA ، ماکروبنتوزها