توجه به مفهوم هویت در پایداری کالبدی بافت تاریخی شهر کرمان بوسیله تکایا (نمونه موردی:تکیه خواجه خضر)

مفهوم هویت در تداوم تاریخی و پیوستگی آن نهفته و وابسته به عنصر زمان است داشتن ویژگی های مشترک در طول زمان و استمرار آن به نحوی که تجربه های مشترک انسانی را رقم بزند این مفهوم راتداعی می کند . معماری و شهرسازی محصول تعامل انسان با محیط و جامعه با تاریخ تلقی می شود. با ورود اسلام تفسیر کودکانه در معماری و شهرسازی ایرانی تبدیل به تفسیری حکیمانه گشت چرا که در اسلام همه عالم مظهر وجود اوست حقیقت معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی درعین سیال بودن ماهیت از حیثیت پایدارهویت برخوردار است. پایداری صفتی است که موج ب آرامش و تداوم زندگی با کیفیت و منطبق بر نحوه زندگی در طول زمان است. مسلمانان به علت جهان بینی یکسان و توصیه های مذهبی،به کالبدهای همانندی مانند مسجد، بازار، مدرسه، حمام و... برای تولد شهرهای اسلامی نائل آمده اند که در پهنه وسیع جهان اسلام و کثرت بوم ها همگی بدنبال هدف واحدی هستند. مسجد به عنوان عنصر هویت بخش و قلب تپنده شهر اسلامی همواره نقش محوری در زندگی مسلمانان و شهرهای اسلامی داشته است. توصیه های اکید اسلام در جهت کسب رزق و روزی حلال و اجتناب از رهبانیت صرف و ترک دنیا و تشویق مسلمانان به تلاش و فعالیتهای سازنده نیز همواره بازار را بعنوان ستون فقرات شهر اسلامی در کنار مساجد قرارداده است. حضور مسجد در کنار بازار تمثیلی است که هدف غایی و نهایی زندگی که همانا کسب رضایت پروردگار است را به مسلمانان یادآوری می کند . ظهور تکایا و حسینیه ها در معماری اسلامی ایران، این ارتباط معنوی را پر رنگتر و پر معناتر نموده است. شاید بتوان تداوم و ثبات اعتقادات ایرانیان را دلیلی بر پایداری کالبدی فضاهای مرتبط با آن دانست. در این مقاله تلاش شده است تا دلایل پایداری مراکز محلات بافت تاریخی کرمان با محوریت نقش معنویت تکایا و فضاهای مذهبی موردارزیابی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، هویت ، تکایا ، مرکز محله ، بافت تاریخی کرمان