فضای انفسی مکان آفاقی جستاری درطرق معنادهی به فضا ومکان معماری

محیط مصنوع شبکه ای پیچیده ازروابط متنوعی است که نه تنها بین افراد باهمدیگر بلکه بین افراد ومحیط رخ میدهد امروزه معنامندی فضایی ازمهمترین راهکارهای کیفیت بخشی به فضای معماری است و طراحان و معماران درزمینه توجه به مفاهیمی همچون هویتمندی فضا و ایجادحس مکان تلاش می کند باتوسعه جوامع انسانی و بروز خلا معانی درفضاهای ساخته شده کیفیت فضاها و نقش مولفه های ادراکی درشکل دهی به فضاهای مختلف موردتوجه طراحان و برنامه ریزان محیطی قرارگرفته است فضاهایی که القا کننده احساس ارامش و لذت و به دنبال آن تعلق و هویت درذهن مخاطب بوده و احساس حضور و بودن درمکان را دروی زنده می سازد دراین مقاله فضا و مکان به عنوان یک پایگاه نظری درحوزه های مختلف مورد بررسی قرارگرفته است دستیابی به شناخت فضا و اصول و روشهایی برای کیفیت بخشی معنایی و تبدیل آن به مکان و ایجادحس مکان و به تبع آن پایداری اجتماعی ازیافته های اساسی است که این نوشتار برآن تاکید دارد همچنین به تاثیر عوامل کالبدی و عوامل شناختی فضا براحساس افراد نسبت به فضا پرداخته خواهد شد درراستای تحقق اهداف مذکور این مقاله بااستفاده ازروش پیمایشی و ابزار مطالعات کتابخانه ای به بررسی مفاهیم ارتباط انسان و فضا و تبدیل آن به مکان پیوند انسان و مکان ازنظرگاه های مختلف و درنهایت به حس مکان یا رویکردی کالبدی که بیشتر دراختیار طراحان و قابل کنترل است می پردازد

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، حس مکان ، حس تعلق ، هویتمندی فضایی ، پایداری اجتماعی