ارائه ی یک مدل بهینه سازی و برای زمان بندی قطارهای مترو: مطالعه ی موردی متروی تهران

زمان بندی بهینه ی حرکت قطارهای مترو با توجه به هزینه های بالای بهره برداری و هم چنین نیاز بهسوق دادن تقاضای حمل ونقل به سوی حمل ونقل عمومی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. درتحقیق پیش رو مسأله زمان بندی حرکت قطارهایی که در آن ها تقاضای مسافر به صورت پویا می باشدبه طور عام و مسأله زمان بندی حرکت قطارهای مترو به طور خاص مورد بررسی قرار گرفته است. هدفاصلی در این مسأله کمینه کردن زمان انتظار مسافران در ایستگاه ها می باشد. کاربرد اصلی این نوعمسائل در برنامه ریزی قطارهای مترو است. این مسأله در این مقاله به صورت یک مدل بهینه سازیریاضی فرموله و در ادامه یک روش شاخه زنی محلی برای حل مسأله مورد بررسی، طراحی وپیاده سازی شده است. جهت بررسی قابلیت و اثر بخشی مدل ارائه شده، یک سری مثال شبیه سازیشده و هم چنین یک مثال موردی در ابعاد خط 2 متروی تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایجپیاده سازی و حل مدل برای مثال موردی در ادامه آورده شده و قابلیت و اثربخشی مدل به نمایش درآمده است.

کلیدواژه ها:

زمان بندی حرکت قطارها ، متروی تهران ، الگوریتم شاخه زنی محلی ، مدل سازی ریاضی