بررسی چگونگی تاثیر نوسازی و احیای بافت تاریخی درارتقاء و توسعه گردشگری شهری (نمونه موردی: محله قطارچیان شهر سنندج)

توجه به بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی شهر و به طور کلی دخالت در بافت قدیم همواره یکی از مسائل اساسی شهرهای تاریخی و شهرهایی که دارای هویت و روحیه خاص بوده اند می باشد. یادمان های تاریخی اعم از سبک الگوی ساخت و سازها و افکار و ایده های حاکم بر آنها همچنینمناسبات اجتماعی گذشته و شناخت آنها به عنوان میراث فرهنگی گذشتگان، می تواند حاصل بار معنوی عظیمی برای انتقال به آیندگان باشد اینپژوهش با عنوان تاثیر بافت تاریخی شهر سنندج در گسترش بخش گردشگری بر آن است تا باعث ارتقاء توسعه گردشگری گردد. روش این پژوهشتحلیلی می باشد و از منابع کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شده است . اصلی ترین هدف و راهبرد اساسی اقدامات مداخله ای برای بهسازی و نوسازی بافت تاریخی و طراحی آنها بازگرداندن این مجموعه به چرخه زندگی است . زنده ماندن بافت در گرو فعالیت و مشارکت آن در زندگی جاری در شهر است، و تنها از این رو می توان به امور نوسازی و احیا بافت های تاریخی شهر و طراحی در محورهای تاریخی را با رویکرد توریسم محوری اجرا و موفقیت این امر را تضمین کرد و می تواند در جذب و فعال سازی گردشگری شهر تاریخی چون سنندج بسیار موثر واقع گردد . هدف این مقاله، توان های محورهای تاریخی، فرهنگی و گردشگری شهر سنندج در جذب گردشگر مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بافت های تاریخی ، گردشگری شهری ، توسعه گردشگری ، سنندج.بهسازی و احیاء