اثر تنش خشکی ومیزان مصرف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزا در منطقه گناباد

خشکی و شوری دو تنش محیطی مهم در محدود کردن عملکرد گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک است. تنش خشکی یکی از عوامل کاهش عملکرد دانه و روغن در کلزاست. اثر تنش خشکی و میزان مصرف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزا در سال زراعی 93-1392 (کشت پاییزه) در مزرعه آموزشی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی گناباد مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور 3 سطح تنش خشکی به صورت ظرفیت زراعی (40-60-80 درصد) و 3 سطح نیتروژن (120-180-240) کیلوگرم در هکتار و دو رقم اکاپی و زرفام در یک آزمایش اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد تنش بعد از شروع گلدهی اعمال شد. نتایج حاصل نشان داد که کاهش مصرف آب و نیتروژن سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه و روغن می شود. با افزایش مصرف نیتروژن عملکرد کلزا افزایش می یابد. بهترین عملکرد دانه و بیولوژیک از مصرف 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. تنش نیز عملکرد کمی و کیفی کلزا را تحت تأثیر قرار داده و باعث کاهش آن می شود که در این شرایط رقم اکاپی نسبت به رقم زرفام از عملکرد مطلوب تری برخوردار است. در تنش متوسط و شدید عملکرد مطلوب از مصرف 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست می آید. با این حال رقم زرفام در تنش شدید و رقم اکاپی در تنش متوسط و خفیف عملکرد دانه مطلوب تری را به خود اختصاص دادند. رقم اکاپی با مصرف 180کیلوگرم نیتروژن در هکتار در شرایط تنش شدید بیشترین عملکرد را داشت.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، رقم ، روغن ، عملکرد ، کلزا