تطبیق جلوه های ادبیات مقاومت و پایداری در اشعار معاصر عربی و فارسی (مطالعه ی موردی: اشعار عبدالغنی تمیمی و نصرالله مردانی)

ادبیات مقاومت از شاخه های ادبیات متعهد و سیاسی، و واکنش طبیعی و ذاتی انسان در برابر نیروهایی تلقی می شود که منابع و ارزش های اورا به خطر می اندازند. این نوع ادبی توصیف ظلم ستیزی و از خود گذشتگی ملتی در برابر اشغال گران و متجاوز گران است که در صدد تهییج و ترغیب روحیه ی مبارزه طلبی و ایستادگی ملت در مقابل دشمن است. نویسندگان و شاعران بسیاری از سرتاسر جهان به این حوزه ی ادبی توجه نموده و آثار ارزشمند زیادی در این زمینه خلق کرده اند. در فلسطین اشغال و تجاوز صهیونیست ها و در ایران جنگ تحمیلی ایران و عراق، باعث خلق آثار زیادی در حوزه ی ادبیات مقاومت ایران و فلسطین گردید که از نام دارترین شاعران مقاومت فلسطین عبدالغنی تمیمی و از شاعران ایران نصرالله مردانی است. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس چارچوب مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی به بررسی هم سانی ها و تفاوت های ادبیات مقاومت دو سرزمین ایران و فلسطین با اتکا بر اشعار دوشاعر مورد نظر بپردازد و یافته ها نشان داده که دو شاعر در زمینه ی شعر مقاومت، دارای جنبه های نسبتاً یکسانی بوده، به بررسی مؤلفه هایی چون پاس داشت وطن، انتقام از تجاوزگران، داشتن انگیزه و امید به پیروزی، فخر به عزم و ظلم ستیزی، بازتاب درد و رنج های انسان معاصر، دعوت به اتحاد و همبستگی، مدح رهبران دین و ... پرداخته اند و از این طریق به ملت درس استقامت و ظلم ستیزی می دهند تا با ذلت و خواری مبارزه کنند.

کلیدواژه ها:

ادبیات مقاومت ، ادبیات تطبیقی ، شعر معاصر ایران و فلسطین ، عبدالغنی تمیمی ، نصرالله مردانی