بررسی ارتباط بین سلامت روانی و حداکثر ظرفیت هوازی در کارگران مرد بخش صنعت شهر شیراز

مقدمه: سلامت روانی عامل مهمی در افزایش بهرهوری نیروی کار به حساب می آید و یکی از عوامل موثر بر حداکثر ظرفیت هوازی افراد میباشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سلامت روانی و حداکثر ظرفیت هوازی و همچنین تعیین عوامل موثر بر سلامت عمومی درکارگران مرد بخش صنعت شهر شیراز، صورت پذیرفت.مواد و روشها: در این مطالعه ی مقطعی، 500 نفر از کارگران مرد کارخانجات مختلف شهر شیراز که از سلامتی نسبی برخوردار بودند،بصورت اختیاری شرکت نمودند (گستره ی سن 20 تا 59 سال). ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی ویژگی های دموگرافیگ (شامل ویژگیهای دموگرافی و شغلی، آنترپومتری (قد، وزن و شاخص توده بدنی) و فیزیولوژی (حداکثر ظرفیت هوازی)) و پرسشنامه ی سلامت عمومی (GHQ-28) می باشند. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS V.16 و با استفاده از آزمون های T-test و Pearson Correlation انجام گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) نمره ی سلامت عمومی کل در افراد مورد مطالعه برابر با 17 (9/99) و میانگین (انحراف استاندارد) حداکثر ظرفیت هوازی برابربا 35/95 (7/39) میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه بدست آمد. نتایج نشان دادند که از بین زیر مقیاس های سلامت عمومی تنها زیر مقیاس اضطراب و اختلال خواب و همچنین نمره ی سلامت عمومی کل با حداکثر ظرفیت هوازی ارتباطداشتند. افزون بر آن نتایج نشان دادند بین سابقه کار، شاخص توده بدنی، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و نوع نظام کار (نوبت کار و روز کار)و سلامت عمومی افراد مورد مطالعه ارتباط وجود دارد.نتیجه گیری: بین سلامت روانی و حداکثر ظرفیت هوازی کارگران مورد مطالعه ارتباط وجود دارد. همچنین، از عواملی همچون سابقه کار،شاخص توده بدنی، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و نوع نظام کار می توان به عنوان عوامل موثر بر سلامت عمومی افراد نام برد.

کلیدواژه ها:

، GHQ-28 ، حداکثر ظرفیت هوازی ، کارگران