بررسی آزمایشگاهی تاثیر محل حفره دسترسی بر مقاومت به شکست دندان های درمان ریشه شده سانترال فک بالا

مقدمه و هد ف : حفره دسترسی مناسب به کانال ریشه، مرحله کلیدی برای درمان ریشه دندان است. هدف از این مطالعه تعیینتاثیر محل حفره دسترسی( لبیال یا پالاتال ) بر مقاومت به شکست دندان های درمان ریشه شده سانترال فک بالا بود.روش کار : در این مطالعه ی آزمایشگاهی (تجربی) ، 84 عدد دندان سانترال فک بالای سالم انتخاب شدند. دندان ها بر حسبمحل حفره دسترسی به 4 گروه 21 تایی تقسیم شدند : گروه 1: بدون حفره دسترسی (گروه کنترل ) گروه 2: دارای حفره یدسترسی لبیالی گروه 3: دارای حفره دسترسی پالاتالی و گروه 4: دارای حفره دسترسی لبیالی پالاتالی . دندانها درمان ریشهشدند و حفره ی دسترسی آنها با یک کامپوزیت نوری میکروهیبرید ترمیم شد. مقاومت به شکست نمونه ها توسط دستگاهتست مکانیکی تحت نیروی فشاری باسرعت ثابت 2mm/min و برحسب نیوتن اندازه گیری و ثبت شد، سپس نحوه شکست گروهها تحت استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 20 برابر بررسی گردید . داده ها توسط آزمون واریانس یک طرفه و آزمونتعقیبی توکی آنالیز شدند. نتایج: میانگین مقاومت به شکست در گروههای 1 تا 4 به ترتیب 224/05±1172/42، 199/32±990/48، 237/08±861/95 و 221/586±784/27 نیو تن به دست آمد . تفاوت آماری بین میانگین گروه کنترل نسبت به سه گروه دیگر مشاهده شد (P<0/05). میانگین مقاومت به شکست بین گروه 2 وگروه 3 (P=0/243) و بین گروه 3و 4 تفاوت معنی داری نشان نداد (P=0/666) ولی تفاوت میانگین مقاومت به شکست بین گروه 2 و 4 معنی دار بود (P=0/017). بیشترین و کمترین میزان شکست نامطلوب به ترتیب درگروه کنترل( 48 % ) و درگروه 3 (5%) دیده شد. نتیجه نهایی: تراش هرنوع حفره دسترسی، مقاومت به شکست دندان را کاهش می دهد و تراش حفره دسترسی پالاتالی و بهطور همزمان لبیالی پالاتالی، مقاومت به شکست دندان را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

آماده کردن حفره دندان ، درمان مجرای ریشه دندان ، دندان پیشین ، مقاومت به شکست