انتقال تکنولوژی در قراردادهای بیع متقابل و قراردادهای جدید نفت و گاز جمهوری اسلامی ایران

انتقال تکنولوژی از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حالتوسعه ، این کشورها را قادر به تهیه و بکارگیری ابزارهای تولید جدیدو گسترش و توسعه ابزارهای موجود می نماید ضرورت اجتناب ناپذیرمی باشد. شیوه های متعددی از جمله سرمایه گذاری مستقیمخارجی، انتقال از طریق لیسانس ، سرمایه گذاری مشترک،قراردادهای کلید در دست ، قراردادهای پیمانکاری و غیره جهتانتقال تکنولوژی مطرح می باشد که انتقال تکنولوژی موفق به عواملمتعددی از جمله انتخاب شیوه مناسب انتقال تکنولوژی و فراهمنمودن بسترهای لازم بستگی دارد.در مقاله حاضر ابتدا مفهوم انتقال تکنولوژی و شیوه های مرسوم آنذکر شده سپس عدم موفقیت فرآیند انتقال تکنولوژی در قراردادهایبیع متقابل نفت ج.ا.ایران مورد واکاوی قرار خواهد گرفت. در ادامهشیوه انتقال تکنولوژی در قراردادهای جدید نفتی موسوم به آی پیسی، الزامات، سیاست ها و مطابقت آن با قوانین و اصول کلی نظامج.ا.ایران مورد بحث قرار می گیرد و در پایان پیشنهاداتی جهتتحقق عملی فرآیند انتقال تکنولوژی در این قراردادها ارایه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

انتقال تکنولوژی ، قراردادهای بیع متقابل ، قراردادهای آی پی سی